a pravidelně pH referátech v Čes. Lidu dojmy osobních styků s autorem, činím tuto odchylku a prozrazuji, že bych vyhlásil p. Erazma Majewského za vzor píle a vytrvalosti při studiu, v němž se mu tak silně zalíbilo, t. j. při studiu starožitnickém a ethnografickém. Muž všestranně vzdělaný, vynikající odborník na poli chemickém a přírodovědeckém, zasedá po úmorné a zodpovědné práci ve své továrně, k zamilovaným studiím archaeologiekým, pořádá svoje krásné sbírky starožitností, jež sám vykopal, procítá z brusu nové spisy a časopisy, shledává z tradice lidu polského materiály, srovnává, třídí, vydává se na dohady o výkladu jednotlivých těchto zjevů. Jakmile chvilka k oddechu zbývá, vypraví se na cesty do zemí slovanských a západoevropských, a tu se svou vnímavou chotí, nadšenou podporovatelkou ideálních snah mužových, studuje po museích, knihovnách, navazuje styky s odborníky, nabízí výměnu ze svých sbírek, rozdává nákladné svoje publikace. Tím asi představil jsem spisovatele oznámené knihy, o jehož pracích Český Lid již několikráte zprávu podal, a tím zároveň naznačeno, jakého asi obsahu je nový spis Majewského, sestavený z delších a kratších článků, záznamů a zpráv podle toho, čím se právě spisovatel s netajenou zálibou obíral. Obsah hned o tom poučí: 1. Mato znane narzędzia krzemienne na wydmach Stop-nickicli (s 21 kresbami). 2. Pochodzenie wiśni, Kartk.a do dziejów kultury. (Resultat: „Pokazuje się tedy, że pra-słowianie, a raczej lito-stowianie osiedli na ziemi, posiadającej drzewo nasze, że rozchodząc się nieśli z soba roślinę i nazwę i oba dobytki podzielili z ludami, z którymi wchodzili w stosunki i które ich wyparły z dawnych siedzib. Wiśnia dostala się aż na kresy dawnej słowiańszczyzny w povolným pochodzie Słowian i została tam wraz z nazwą, choć Słowian oddawna nie stało. Właściwą ojczyzną drzewa, które Słowianie nazwali wiśnią, był kraj, z którego niegdyś wyszli, gdzieś w blizkości morza Czarnego po'ozony. Wynik ten zgodzą się z rezultatami badań botaników, którzy nie oglądając na żadne kwestye etniczne, ognisko naszego drzewa mieszczą dokota morza Czarnego, gdzie trześnia, a nawet wiśnia dotąd dziko

rośnie. Historya tedy wędrówki naszej rośliny więżę się ściśle z historya pochodu Słowian.") 3. Kult niedźwiedzia i domniemane jego resztki w zwyczajach naszego ludu. (Na str 31: Być może, że chodzenie s „turem", „toroniem", „konikiem", w Czechach „chození s klibnou" jest tylko dalszą, bardziej znamienną postacią tej samej ceremonii.") 4. Nieco o staro'zyt-nościach. B. Ludożerstwo na Markizach. 6. Uroczyska czyli n a z w y m i e j s c wiejskie. 7. Wykaz stacyj przedhistorycznych, jakie odkryłem do r. 1896 w gub. Kieleckiej. 8. Spis grotów krzemiennych kształtu sercowategp. 9. Szczątki narzędzi gładzonych. 10; Stacye przedhistoryczne, ich powierzchowność i zawartość. 11. Kilka słów o stacyi pod wsią Ossówką. 12. Toporki ze Zlepieńca sarmackiego znad Bugu. 13. Zbiór mój zabytków przedhistorycznych. 14. Ze stacyi pod Chwalibogowicami. ]5. Skarb krzemienny w Balicach. 16. O pilniejszych potrzebach archeologii przedhistorycznej. 17. Najnowsze próby podziału czasów przedhistorycznych. 18. Odcyfro-wanie napisów runicznych Orchónskich i Jenissejskich 19. Mowa wstępna Rud. Virchowa wygłoszona na ogólnem zebraniu niemieckiego Towarzystwa antropologicznego w Spirze dnia 3. sierpnia 1896 r. 20. Epoka musteryeńsko-magda-leńska i szansę znalezienia jej śladów w Europie środkowej. 21. Muzea etnograficzne. 22. Pojęcia ludu o przyrodzie (dotazník). 23. Zwierzęta w rysunku i plastyce ludowej (dotazník). 24. Narzędzia krzemienne tkwiące w kościach przedhistorycznych. 25. Drobne wiadomości archeologiczne. 26. Oceny i bibliografia. Mezi časopisy odbornými (na str. 125.) jmenován též náš C e s. Lid. Knihu svou věnoval Majewski: „Drowi Janowi Kar łowiczowi, mężowi wielkiej wiedzy i serca, w trzydziestolecie Jego niespożytych zasług dła nauki krajowej składam w hoidzie ten drobiazg autor." — Spisovatel vydal kromě této knihy práce (pokud se týkají našeho programu): Bocian w mowie i pojęciach ludu naszego, Warszawa, 1891;" Wąż w mowie, pojęciach i praktykach ludu naszego, Odbitka z Wisty, Warszawa, 1893; Roślina i wyraz chmiel, Ich pochodzenie i przedhistoryczne znaczenie, Warszawa, 1893; Ludowe nazwiska kartofla i ich