gleichenden Standpunkte aus commentirt der Verfasser den Indiculus nicht blos auf Grund der gleichzeitigen, sondern auch späterer historischen Quellen, sowohl westeuropäischer als slavischer, und durch Vergleichung mit den Volksmeinungen und Gebräuchen, die noch jetzt bei den westeuropäischen und slavischen Völkern vorhanden sind . . . Die Hauptbedeutung des Zibrt'schen Werkes liegt aber offenbar in der Heranziehung des reichhaltigen slavischen Materiales, das den westeuropäischen Forschern wegen der Unkenntniss der Sprache meist verschlossen bleibt . . . Von den neuem Erscheinungen auf diesen Gebieten vermisse ich nichts Wesentliches . . .«

Z odborné literatury polské p. Dra. Polívku upozorňuji zejména a se zadostiučiněním na podrobný posudek prof. Bronislava Grabowského, který zařadil do národopisného časopisu svého („Wisła", Warszawa, 1896, X., str. 374.—390.)

přední znalec srovnávacích studií lidovědných Dr. J. Karłowicz. Zakončuje pochvalný referát o Indiculu takto, projevuje úplný souhlas s methodou spisu jmenovaného, kterou tuto náležitě znalecky oceňuje:

»Z podanego wyżej referatu widzimy, jak ciekawą i zajmującą pracę podal Dr. Zíbrt. Korzystając z kusego pomnika średniowiecznego, przedstawił nam, nie pełny wprawdzie i ulomkowy, bo inaczej być nie mogło — obraz historyczny zapasów wiary pogańskiej z Kościołem chrześcijańskim, który wprawdzie wziął górę, ale nie zdolal jednak przemóc przeciwnika do tego stopnia, aby po nim po tylu wiekach śladów nie zostało. Dr. Zíbrt, obrabiając temat, któremu już cały szereg badaczów niemieckich poświęcił pióro, zdołał niejedną rzecz przedstawić w nowym, bardziej przekonywającym świetle, przystąpił bowiem do dzieła zbrojny w budzące podziw oczytanie, znajomość źródeł słowiańskich, oraz metodę nowoczesną, której klucz lepiej się do rozwiązania zagadek folklorystycznych nadaje, aniżeli klucz dawniejszych metod. Jest on zwolennikiem systematu Ty-lora i Langa, ogranicza znacznie zasadę Benfeya przechodzenia mitów, obrzędów i zwyczajów od. národa do narodu i przyjmuje, że. jednakowe stadjitm rozwoje umysłowego doprowadzić musiało jeśli nie do jednakowych, to przynajmniej do bardzo zbliżonych po-mysłów mitologicznych. Te i inne zalety sprawiły, że dzieło dra. Zíbrta bylo pochlebnie przyjęte przez krytykę specjalistów ...«