Halle 1906, Volksliedstudieii, Strassburg 1917; A. Götze: Vom deutschen Volkslied, Freiburg 1921 (Zapytuje mianowicie Götze, czy HP- kuplet z jakiejś modnej operetki albo a kabaretu, śpiewany powszechnie przez ludność, np. miejską, może być także uważany za pieśń ludową. Wszak bywa to także piosenka, śpiewana powszechnie, o autorae zapomina się często aupelnie, nadto sam tekst piosenki bywa zmieniany i przetwarzany według fantazji każdego', kto daną pieśń śpiewa. Na to odpowiada Götze: taka piosenka może stać się pieśnią ludową, ale o tem przekonalibyśmy się dopiero może za lat sto. Bo do istotnych cech pieśni ludowej należy (według Götzego) i to, że jest stara i to jedno właściwie odróżnia ją zasadnicz» od nieliczonych ulotnych wierszy i piosenek aktualnych). — H. Sehe we: Es spielt ein Kitter mit einer Magd, Berlin 1917; J. Vollschwitz: Die Frau von der Weissenburg, Strassburg 1914; E. Fischer: Zur Stoff -und Formengeschichte des neueren Volksliedes; das Lied von der Amsel, Strassburg 1916; Fr. Zilmann, Zur Stoff- und Formgeschichte des Liedes »Es wollte ein Jäger jagen«, Berlin 1920; Rosenmüller: »Es waren zwei Königskinder«, Leipzig 1917, (příspěvek k dějinám nár. písně); J. St. Bystrom vydal dvě monografie z českého1 padání lidového- »Pieśń o' kochanku« a »Pieśń o krakowiance«, Krakow 1921; J. St. Bystrou v »Slávia Occiden-talis«, Poznaň 1921, píše o vlivech slovanských na německou lidovou píseň; K. Hoeber: Beiträge zur Kenntnis des Sprachgebrauches im Volksliede des XIV. und XV. Jahrhunderts, Acta- Germanica VII., 1, Berlin 1908; H. Wentzel: -Symbolik im deutschen: Volkslied, Marburg 1915; AI. Daur: Das alte deutsche Volkslied, Leipzig 1909; J. St. Bystroń: Artyzm pieśni ludowej, Poznań 1921; Alessandro D'Ancona ,La poesia popoiare Italiana, Livorno 1906; H. Eietsch: Die deutsche Liedweise, Wien und Leipzig 1904; Bruinser: Aus Natur- und Geisteswesen. T. 7. (knížka o německé písni lidové). K tomu dlužno přidati: Adam Fischer, Pieśni ludowe (Lud polski, podręcznik etnografji Polski, Lwów 1926, § 38, str. 180 až 188). Odkazuje na . knihy: E. Porębowiez, Pieśni ludowe celtyckie, romańskie, germańskie, Iŕ.vów 1909; J. St, Bystroń: Polska pieśń ludowa, Kraków 1920; J. St. Bystroń, Pieśni ludu polskiego, Kraków 1924.

Bulharská studie o písni Sestra travička. Zajímavou a důkladnou srovnávací studii O1 látce písně 01 sestře travioce napsal

A. P. Stoilov. (název v azbuce)IV. knížka 3. 4., str. 61 až 68), (název v azbuce). Přirovnává vedle jiného píseň českou Erbenovu a moravskou Sušilovu (II. 167, Moravské národní písně) ku písním bulharským, srbským, chorvatským, ruským, polským, albánským, německým, anglickým, italským. Se Sumcovem (název v azbuce)