str. 61
2.
Dumajú w sobi, prystupju k neji,
Nesm'ju dotknut śja ruczky biłoji,
Za szczoż od wesny wona mylijsza,
Koły jej dusza nad stal twerdijsza.
3.
Prodaw ja pájku, pokynuv/ rodynu,
A wołoczyw śja za jej drużynu,
Nim sonce zijszło, darym jej nosyw,
A stezku moju słezamy rosyw.
4.
Pidu w kraj pusty, de płuh neore,
Wołaty budu: ach ! meni hore !
Naj słozy padut na kamiń jaky,
Jak najtwerdijszi porobjat znaky.
5. .
Poty ja budu pry tym kameńju.
Року newspomnesz o mym jmeńju,
Poty terpity budu tu muku,
оkу neskażesz: majesz moju ruku.
|
DUMKA.
1..
Wymowyty meni trudno, szczo ťja lub'ju,
Ałe momu sercu nudno, szczo ťja zhub'ju,
Tak tebe lub'ju, jako swoju duszu,
Istynnu prawdu pryznaty muszu.
2.
A ty mene czy nelubysz, czy neznajesz,
Ja pro tebe zyťja traczu, ty nedbajesz,
Ach mij mocnyj Boże, szczo tak neni hory!
Sam utópiu sja u Czorńim mory.
3.
Bij śja Boha, zhlań na mene oczeńkamy,
Rozweseły serce moje rozmowamy.
Daj momu sercu misce u sebe,
Tak mene kochaj, jako ja tebe.
4.
Nezadawaj sercu tuhy, ďiwczynonko,
Nedopuszczaj sercu muky, hołubońko,
Daj ruczeńku, nachaj baczut lude, lüde,
Szczo ty moja ďiwczynonko bude.
|
|
|
